ë qershor të vitit 1945, Enver Hoxha i drejtohet me një letër shokut Anastas Plasari, duke kërkuar prej tij të udhëtojë në Korçë për të organizuar një mbledhje sqaruese me disa anëtarë të ish-grupit të tij. Letra është e qartë në qëllim: të ndihmohet zgjidhja e paqartësive politike dhe organizative që disa individë kishin në lidhje me direktivat e Partisë Komuniste. Ky dokument i shkurtër, por domethënës, tregon përpjekjet e vazhdueshme të udhëheqjes komuniste për të ruajtur unitetin ideologjik në terren, në një periudhë ku shumë ish-grupe ose individë ende nuk ishin integruar plotësisht në linjën zyrtare të Partisë.
Letra hapet me një ton praktik:
“Jam në Korçë dhe shokët më kanë raportuar se disa prej ish-shokëve të grupit tuaj kanë shfaqur disa pengesa të vogla…”
Më pas, Enveri përshkruan gjendjen në terren:
“Disa thonë se nuk janë informuar për hyrjen në Parti, të tjerë ankohen se nuk u është dhënë sqarim për zhvillimet e fundit. Ka një lloj ftohjeje dhe paqartësie që duhet sqaruar.”
Ai shprehet se ka qenë në Vlorë dhe është kthyer posaçërisht për t’u marrë me këtë çështje. Aty zbulon edhe një emër që duket si ndërmjetës për këtë proces:
“Kam qenë nga Vlora. Do të jetë mirë që të vijë edhe shoku Ymer për të ndihmuar sqarimin.”
Pastaj i propozon Anastasit një takim:
“Të lajmërojmë qarkorin e Elbasanit dhe të Tiranës për të ardhur këtu në Korçë. Mund të takoheni me shokët për të bërë një mbledhje sqaruese.”
Udhëzimet janë të detajuara dhe konkrete:
“Kur të vish në Korçë, drejtohu te Farmacia e Çekanit. Kërko Raqi Kerenxhiun, ai do të të udhëzojë për të takuar shokët.”
Në fund, Enveri lë edhe një sinjal simbolik:
“Raqi më tha: ‘Dua të piqem me Dunavec’. Të presim!”
Letra mbyllet me përshëndetjen e zakonshme:
“Shumë të fala. Me 8 qershor 1945.”
