Në 16 tetor 1959, me rastin e ditëlindjes së 51-të të Enver Hoxhës, qytetarë dhe organizata nga e gjithë Shqipëria i dërguan telegrame urimi, duke shprehur adhurim, mirënjohje dhe përkushtim absolut ndaj udhëheqësit. Të gjitha mesazhet janë në të njëjtin frymëzim: figura e Enverit përshkruhet si themeli i lumturisë së popullit dhe arkitekti i Shqipërisë socialiste.
✍️ Telegramet më të spikatura:
🏠 Banorët e lagjes Vojo-Kushi, Tiranë:
“Ju urojmë nga zemra shëndet të plotë dhe jetë të gjatë… Rrofsh nga malet, i shtrenjti Enver.”
🏛️ Komunistët e rrethit të Krujës:
“Kemi besim të plotë në Partinë tonë të lavdishme dhe te Ju, udhëheqës i shquar, për ndërtimin e socializmit.”
🏫 Punonjësit e qytetit të Gramshit:
“Fitoret që ka korrur populli ynë janë të lidhura me emrin tuaj si themelues dhe udhëheqës i shkëlqyer i Partisë.”
🕊️ Fshati Vuno:
“Tek Ju shikojmë njeriun që gjithë jetën e ka dhënë për të mirën e popullit shqiptar.”
🔍 Një pasqyrë e kultit të individit
Nga leximi i dhjetëra telegramëve, del qartë se:
- Enver Hoxha cilësohet si mësues, themelues, shpëtimtar, udhëheqës i pavdekshëm,
- Jetëgjatësia e tij lidhet me malet, me malet kreshnike, me dritën e diellit,
- Ai nuk është thjesht udhëheqës, por simbol i kombit dhe i socializmit vetë.
🧾 Një dokument i rrallë i propagandës së institucionalizuar
Ky dosje tregon qartë se adhurimi i figurës së Enverit nuk ishte spontan, por i organizuar në çdo njësi administrative e profesionale, dhe i ngjizur me gjuhën ideologjike të Partisë së Punës. Çdo qytet, çdo lagje, çdo sektor ndiente detyrën të shkruante një telegram dashurie politike për udhëheqësin suprem.
