Në vigjilje të grumbullimit rreth Organizatës Nacionaliste “Balli Kombëtar”, nuk kemi munguar, që në ditët e para të revolucionit, të bëhemi kasnecë, të tregojmë rrugën ideale që nxitonte e shpëtonte popullin tonë të zhytur për gati 500 vjet nën zgjedhën osmane. Rruga ideale qe na shpuri në fitoren e vitit 1920, rruga e nacionalizmit, është ajo që duhet të na udhëheqë edhe sot.
Në ditën fatze të 7 Prillit 1939, nacionalizmi shqiptar e dha botës të kuptojë orë e çast se pushtimi fashist i Mussolinit erdhi si agresor në vendin tonë dhe jo si mik i kërkuar. Nacionalizmi shqiptar, ndjenja e një populli të tërë, nuk mund të ofendohej nga tradhëtia e disa individëve që për interes personal u shërbyen pushtuesve.
Ne që nga viti 1930 kemi demonstruar dhe sakrifikuar për një revolucion kombëtar, për lirinë e Atdheut. Balli Kombëtar u krijua për këtë qëllim: për ta mbajtur të gjallë idealin e Shqipërisë etnike dhe për të luftuar çdo armik që rrezikon kufijtë dhe identitetin tonë.
Megjithatë, me keqardhje vërejmë se disa individë të ndikuar nga ideologjia komuniste, në vend që të bashkoheshin me idealet tona, preferuan të ndjekin një rrugë të dytë, rrugën e përçarjes dhe të dhunës klasore.
Sot, kjo rrugë nuk sjell as bashkim, as liri. Sjell vetëm humbje, përçarje, hakmarrje dhe tragjedi. Shqipëria nuk ka nevojë për një vëllavrasje të re, por për unitet kombëtar.
O shqiptarë!
Mos e humbni rrugën drejt lirisë. Mos u mashtroni nga dogmat e huaja që nuk njohin historinë dhe realitetin tonë. Ne nuk duam një Shqipëri të ndarë në kampe armiqësore, por një Shqipëri të bashkuar dhe të lirë.
Rroftë Shqipëria!
Katundari
